Bai Juyi (772-846) – w toku swojej kariery urządniczej dostępował wysokich zaszczytów, ale i dotkliwych upadków. Jako poeta wyróżniał się dydaktycznym charakterem swojej twórczości, którą często poświęcał trudom życia niższych warstw społecznych.
Bai Pu (1226−1306) – poeta, dramaturg okresu rządów mongolskiej dynastii Yuan (1279-1368).
Cheng Hao (1032-1085) – filozof, którego twórczość i działalność wpłynęła na rozwój neokonfucjanizmu.
Du Fu (712-770) – jeden z najznamienitszych chińskich poetów, obok Li Baia (również jego bliski przyjaciel). Przywiązywał dużą wagę do formy, a jego twórczość koncentrowała się na tematach polityczno-społecznych.
Du Mu (803-852) – kaligraf, poeta i polityk okresu dynastii Tang (618-907). Jego twórczość charakteryzuje romantyczny i zmysłowy nastrój.
Du Shenyan (645-708) – kaligraf, polityk i poeta z okresu dynastii Tang (618-907). Jeden z jego wierszy znalazł się w antologii 300 najsłynniejszych wierszy epoki.
Fan Zhongyan (989-1052) – strateg militarny i filozof konfucjański. Mawiał o sobie, że jest “pierwszy do martwienia się nad losem świata i ostatni do czerpania z jego uciech”.
Gao Ding (1828-1880) – poeta późnego okresu dynastii Qing (1644-1911), specjalizujący się w opisach przyrody.
Han Yu (768-824) – poeta, polityk i filozof okresu dynastii Tang (618-907), szczególnie ceniony za wkład w rozwój neokonfucjanizmu.
He Zhizhang (659-744) – poeta, kaligraf, zaliczany do Ośmiu Nieśmiertelnych Pucharu Wina, tj. wybitnych twórców znanych z zamiłowania do alkoholu.
Huang Tingjian (1045-1105) – kaligraf, malarz i poeta z okresu dynastii Song (960-1127), uważany za jednego z czterech największych mistrzów epoki.
Li Bai (701-762) – jeden z najznamienitszych poetów dynastii Tang (618-907), znany z umiłowania do wina i niepokornego stylu życia.
Li Shangyin (813-858) – zasłynął jako wybitny poeta łamiący utarte zasady. Tematykę swoich wierszy skupiał na miłości, często pozostawiając je bez tytułów. Tworzył w różnych stylach, posługując się zarówno językiem klasycznym, jak i potocznym.
Liu Fangping (VIII w.) – poeta z okresu dynastii Tang (618-907). Dwa z jego poematów znalazły się w antologii 300 najsłynniejszych wierszy epoki.
Liu Yuxi (772-842) – eseista, filozof i poeta z okresu dynastii Tang (618-907). Inspiracją dla jego wierszy były problemy zwykłych ludzi, ludowa muzyka i folklor, wydarzenia historyczne i nostalgia wobec przeszłości. Cztery z jego wierszy znalazły się w antologii 300 najsłynniejszych wierszy epoki.
Lu You (1125-1210) – poeta okresu Południowej Dynastii Song (1127-1279). Pisał głównie poezję ludową z gatunku shi.
Su Shi (1037-1101) – znany również jako Su Dongpo, autor znany z poezji na temat przyjaźni i patriotyzmu.
Tang Yin (1470-1524) – malarz, kaligraf i poeta z okresu dynastii Ming (1368-1644). Jego wiersze stanowiły refleksję nad negatywnymi cechami człowieka, takimi jak zazdrość czy chciwość, a także nad nieubłagalnością losu.
Wang Wei (699-759) – kolejny z czołówki poetów dynastii Tang (618-907), łączył zamiłowanie do malarstwa i poezji, zawierając barwne obrazy w treściach wierszy.
Wu Hang (1116-1172) – poeta z okresu dynastii Ming (1368-1644). W młodości studiował Księgę Przemian. Inspirował się wierszami Du Fu.
Wu Mingdao (1671-1738) – poeta początku okresu dynastii Qing (1644–1912).
Xie Lingyun (385-433) – poeta niespokojnego dla Chin okresu Dynastii Północnych i Południowych (420-589), najczęściech kojarzony z opisami górskich krajobrazów.
Xin Qiji (1140-1207) – dowódca wojskowy, poeta i kaligraf z okresu Południowej Dynastii Song (1127-1279). Mistrz melorecytowanej poezji z gatunku ci.
Xu Xiake (1587-1641) – pisarz, podróżnik i geograf z okresu dynastii Ming (1368–1644). Przez ponad 30 lat podróżował po Chinach, szczegółowo dokumentując wszystkie swoje wyprawy. Jego dzienniki przyczyniły się do poszerzenia ówczesnej wiedzy geograficznej.
Yan Shu (991-1055) – polityk, kaligraf i poeta z dynastii Song (960–1127). Skomponował ponad 10 tys. wierszy, z czego większość nie przetrwała do współczesności.
Ye Shaoweng (1100-1151) – poeta okresu Południowej Dynastii Song (1127-1279).
Yuan Mei (1716-1797) – malarz, podróżnik i poeta z okresu dynastii Qing (1644-1912). Jego prace odzwierciedlają zainteresowanie jedną ze szkół buddyzmu i sprzeciw wobec surowych kryteriów estetyki stosowanych wówczas w poezji. Wspierał uczestnictwo kobiet w świecie literatury.
Zhang Jiuling (678-740) – poeta i polityk z okresu dynastii Tang (618-907). Jest archetypem wzorowego urzędnika, który nie boi się krytykować cesarza i zawsze ma na uwadze dobro państwa.
Zhao Mengfu (1254-1322) – kaligraf, malarz i poeta z okresu dynastii Tang (618-907). Najbardziej znany z malarskich przedstawień koni i malarstwa krajobrazowego.
Zhu Xi (1130-1200) – kaligraf, historyk, filozof, polityk i poeta z okresu dynastii Song (960-1127). Jego najsłynniejsze prace obejmują komentarze do najważniejszych ksiąg konfucjańskich.